Imbolc betekent letterlijk “in de buik”. Hier wordt het ontkiemen van de zaadjes gevierd. Er zijn al enkele sneeuwklokjes en lammetjes, we nemen afscheid van de winter. Dit feest is gewijd aan de Godin Birgid. Zij is de Godin van de eeuwigdurende lente, wanneer de koeien nooit zonder melk zullen zijn. De studio wordt versierd met witte bloemen en witte kaarsen.
We reinigen onze energie met veel geluid en salie om vervolgens te verzinken in een zachte stilte meditatie.

De eerste schuchtere bloemen zijn er, teer en kwetsbaar. Soms dwars door met sneeuw bedekte aarde steken ze hun kopjes op. Het stof van de winter verdwijnt langzaam, nieuwe ideeën worden geboren. Nog maar een kleine kiem. Misschien verwerp je een idee, misschien werk je het later uit. Maar het borrelt weer van binnen, net als de aarde die langzaam tot leven komt.